Mensenrechten

STANDPUNTEN

Wereldleger.

Verbod vuurwapens.

Wereldwijde regelgeving en handhaving mensenrechten.

SAMENVATTING

Een wereldleger zal worden ingesteld met als belangrijkste taak het beschermen van mensenrechten. Er komt een verbod op alle nucleaire, biologische, chemische en vuurwapens en landmijnen (productie, distributie, voorraden en gebruik). Als onderdeel van een nieuw wereldwijd onderwijsprogramma zal respect en begrip voor andere religies een plekje krijgen.
Een wereldwijd systeem voor wetgeving en rechtspraak wordt ingericht. Boetes worden wereldwijd inkomensafhankelijk gemaakt zowel voor particulieren als voor bedrijven.
De juridische sector wordt omgebouwd naar een non profit sector.
Naast het basisinkomen en de basisziektekostenverzekering heeft iedere wereldburger recht op kosteloze rechtshulp.
Het strafrecht wordt omgebouwd vanuit het principe van behandeling op maat zodat de kans op herhaling of terugval kleiner wordt.
Wereldwijde regelgeving zal worden ingesteld en gehandhaafd voor o.a. milieu en uitstoot broeikasgassen, cyber security, data opslag en terrorisme, het financiële systeem, corruptie, economie, handel, eigendomsrechten, belastingen, eigendom van land, water en grondstoffen, onderwijs, het gebruik van wapens, het wereldleger, terrorismebestrijding, mensenrechten, vluchtelingen en het gebruik van de ruimte buiten onze dampkring.
De uitgaven en inkomsten van de overheid moeten openbaar zijn, zodat elke burger kan zien waar het geld naar toe gaat.

MOTIVATIE

Oorzaken oorlog
Vanaf het begin van de mensheid voeren mensen oorlog over bijna alles. Naar schatting zijn inmiddels bijna vijftien duizend oorlogen uitgevochten, met in totaal zo’n twee miljard slachtoffers. Het aantal oorlogen en bijbehorende aantallen slachtoffers neemt toe in de tijd met de twintigste eeuw als hoogte (of diepte)punt.

De oorzaak voor een oorlog kan zijn:
a. Religie (bijvoorbeeld de kruistochten, burgeroorlog in Libanon, Kroatië – Bosnië).
b. Wraak (tweede wereldoorlog, oorlog tegen terrorisme).
c. Nationalisme (eerste wereldoorlog).
d. Economisch gewin (koloniale oorlogen, eerste golfoorlog Iran – Irak, tweede golfoorlog Irak – Koeweit).
e. Demografisch gewin (Mexico – Amerika, Bulgarije – Servië, Israel – Palestijnen).
f. Interne spanningen (Amerikaanse burgeroorlog, Russische burgeroorlog, Koreaanse burgeroorlog).
g. Vastgelopen onderhandelingen (Koude oorlog, derde golfoorlog Irak – Internationale coalitie).
h. Revolutie (Amerikaanse onafhankelijkheidsoorlog, Franse revolutie).

De meest dodelijke oorlog was de tweede wereldoorlog waarbij tussen zestig en vijfentachtig miljoen doden vielen. De veroveringen door de Mongolen in de dertiende eeuw leidde tot zestig miljoen doden. De eerste wereldoorlog leidde tot veertig miljoen doden.

Stenen en stokken
De schade door oorlogen blijft niet beperkt tot de slachtoffers in de strijd. Daarnaast bestaat tijdens een oorlog een grote kans op hongersnood en ziekte, als gevolg van de vernietiging van de infrastructuur. Door verschillende internationale instanties en samenwerkingsverbanden, waaronder de Verenigde Naties, zijn regels opgesteld voor oorlogsvoering (law of war). Het gaat om regels wanneer een land ten strijde mag trekken en regels voor oorlogvoering zelf. De eerste regels voor oorlogvoering waren al te vinden in het Oude Testament.

De belangrijkste regels zijn opgesteld hoe om te gaan met burgers, gewonde en zieke soldaten, bepaalde soorten wapens (booby traps, mijnen, clusterbommen, chemische, nucleaire of biologische wapens), regels rond krijgsgevangenen en ondervragingen en de betekenis van de witte vlag (overgave). Overtreders van deze regels worden na een oorlog, indien mogelijk, opgespoord en berecht, bijvoorbeeld door het Internationaal Strafhof.

Oorlog en economie
Een oorlog is rechtstreeks van invloed op de economie van een land, dat kan in ‘positieve’ zin (de oorlogsindustrie groeit, vermogen neemt toe door diefstal, activiteiten voor wederopbouw na een oorlog) of in negatieve zin (verwoesting infrastructuur, instorten van handel).

Oorlogen in de Middeleeuwen en daarvoor werden gefinancierd uit speciale belastingen. Deze nieuw ontwikkelde belastingstructuren vormden de basis voor de moderne staten. Deze ontwikkelden een centraal politiek systeem die het oude feodale systeem naar de geschiedenisboeken verwees.

Nieuwe wapens
Als we terugkijken in de geschiedenis werd ons mensenbrein steeds slimmer en werden nieuwe oorlogstactieken en innovatieve wapens uitgevonden. Aanvankelijk werden stenen en stokken gebruikt om te doden, daarna werden metalen wapens ontwikkeld. Het geweld liep echt uit de hand toen het buskruit werd uitgevonden. Buskruit bood de mogelijkheid om vuurwapens te ontwikkelen. Nu was het mogelijk een andere persoon te doden zonder hem in de ogen te hoeven kijken. Dit concept is geoptimaliseerd op elke mogelijke manier die ons mensenbrein kon bedenken.

Nucleaire, biologische en chemische wapens hebben landen geholpen om macht over andere landen of bevolkingsgroepen te krijgen en te behouden. Wat betreft nucleaire wapens is alleen het bezit al voldoende. Helaas zijn het niet alleen de stabiele regimes die wapens ontwikkelen, maar ook dictatoriale regimes, militante groepen en terroristen kunnen zich toegang tot deze wapens verschaffen.

Mentale schade
Oorlog en geweld leiden niet alleen tot fysieke schade, maar ook tot mentale schade. Naar schatting is de kans om met psychische problemen uit een oorlog te komen groter dan de kans om in die oorlog te sterven. De reden hiervoor is simpel, mensen hebben een natuurlijke weerstand tegen het doden van andere mensen.

In het handboek voor de psychiatrie (het DSM-5) is de posttraumatische stressstoornis (PTSS) als psychische aandoening opgenomen. Veel soldaten die van het front terugkeren, krijgen te maken met PTSS. Symptomen van PTSS zijn bijvoorbeeld depressie, flashbacks, angststoornissen, verwarring, dwangmatige stoornissen of verandering van karaktereigenschappen. Tegenwoordig bestaan er goede behandelingen tegen PTSS, maar vroeger, ook in de eerste en tweede wereldoorlog, werden soldaten met shellshock als lafaards gezien en als zodanig behandeld.

Toekomst
Vóór het jaar 2000 was oorlogsvoering relatief gemakkelijk te volgen, de ene staat of bevolkingsgroep tegen de andere, simpel gezegd. Na 2000 veranderde de dingen en werd oorlogsvoering vaag, de ene subgroep tegen de andere waarbij sommige van deze groepen zich met andere groepen vermengden. We zien dit bijvoorbeeld bij extreme Islamitische groeperingen waarvan de aanhangers zich in meerdere landen bevinden en die communiceren en opereren vanuit een netwerkgedachte.

Naast deze netwerkoorlogen tussen ‘niet statelijke entiteiten’ zijn er in de nabije toekomst nog een aantal mogelijke oorzaken voor oorlog aan te wijzen. Ten eerste zullen er meer landen aan de slag gaan met kernenergie om aan de strengere eisen voor emissie voor broeikasgassen te kunnen voldoen. Kennis van kernenergie kan voor spanningen zorgen, omdat deze kennis kan leiden tot ontwikkeling van nucleaire wapens (denk aan Noord Korea of Iran).

Nieuwe spanningen kunnen ontstaan door een toenemend aantal vluchtelingen en door pogingen om grondstoffen, voedsel en drinkwater te verkrijgen, zowel op aarde als in de ruimte. Er vinden nu al verkenningsvluchten plaats naar planeten en asteroïden om aanwezigheid van grondstoffen te inventariseren. Het wachten is op de eerste ruimte oorlog. Tot slot zien we nu al oplopende spanningen door cyber oorlogen.

Breinoorlog
In de toekomst zal oorlogvoering bijna op individueel niveau uitgevochten kunnen worden. Mensen kunnen individueel opgespoord worden door middel van big data en algoritmen en respectievelijk worden aangevallen door drones, robots, persoonlijke hacks of ter plekke met 3D geprinte wapens.

De verwachting is dat robots, drones, artificial intelligence, gentechnologie, kwantumtechnologie en nanotechnologie een belangrijke rol gaan spelen in oorlogvoering. Daarnaast is de verwachting dat technologie steeds meer gekoppeld zal worden aan het mensenbrein. Technologie zal naar verwachting ‘bewustzijn’ gaan krijgen.

Cyberoorlog
Deze nieuwe ontwikkelingen zijn niet zonder gevaar. Artificial Intelligence, bijvoorbeeld een slim algoritme, zal alles in het werk stellen om het ingestelde doel te bereiken. In onze moderne tijd, waarin steeds meer systemen en apparatuur door software aangestuurd worden, kan een algoritme een kettingreactie op gang brengen die de mensheid compleet kan uitroeien. Een algoritme kent (nog) geen gevoelens, geen spijt en heeft geen geweten.

De nieuwste generatie computersoftware benadert menselijke intelligentie zeer dicht en kan, voor een deel, autonoom werken, dus zonder tussenkomst van menselijk handelen. In de nabije toekomst kunnen hersencellen en computers aan elkaar gekoppeld worden. Het probleem is dat software foutgevoelig is en moeilijk kan omgaan met onverwachte variabelen.
Software kan een vriend voor een vijand aanzien, of andersom. Daarnaast is altijd wel een hacker te vinden die slimmer is dan de programmeur. Als een hacker een oorlogsalgoritme manipuleert kan dit rampzalig uitpakken. Nu al gebeurt het dat bijvoorbeeld de elektriciteitsvoorziening in een gebied wordt uitgeschakeld door een virus of door een hacker. De manier waarop onze jeugd tegen oorlog aankijkt verandert ook snel door oorlog en geweld in computerspellen.

Kosten
Oorlogen beginnen nagenoeg altijd vanuit politieke motieven tussen landen, tussen verschillende politieke partijen of andere niet statelijke entiteiten binnen een land. Soms zetten machthebbers oorlog in als middel om een strategisch doel te bereiken. Via propaganda wordt de bevolking gemotiveerd (of gedwongen) aan de oorlog deel te nemen. Vanuit de politiek wordt een oorlog gepland, georganiseerd en aangestuurd (tactische oorlogvoering).

Naast het menselijk leed als gevolg van oorlog, is de totale wereldwijde kostenpost als gevolg van oorlog, volgens onder andere Institute for Economics and Peace, in het jaar 2018 ongeveer $ 14.000 miljard, waarvan $ 1.800 miljard het militaire budget is. Dit gaat om een jaarlijkse kostenpost. Stel dat dit bedrag zou worden verdeeld onder alle wereldburgers tussen achttien en vijfenzestig jaar (60% van de wereldbevolking) dan zou iedere persoon $ 3.030, – per jaar krijgen.
Als dit bedrag alleen zou worden verdeeld onder mensen met een inkomen van minder dan $ 1,25 per dag (15% van de totale bevolking) zouden deze mensen elk jaar $ 12.068, – krijgen. Dit zou in één klap het einde van de wereldwijde extreme armoede betekenen.

Wereld leger

De mens moet oorlogen en geweld beëindigen voordat het nog verder uit de hand loopt. Een wereld leiding, een wereld rechtssysteem en een wereld leger kunnen nationale regeringen en dictators in de hand houden. Het is dus tijd voor een wereldwijd leger. Dit wereldwijde leger moet worden geactiveerd om lokale vrede te garanderen en om genociden, mensenrechtenschendingen et cetera over de hele wereld te voorkomen.

Waar komen vuurwapens vandaan
Deze enorme aantallen vuurwapens komen natuurlijk ergens vandaan. Ten eerste zijn er genoeg legale fabrikanten in bijna ieder land van de wereld, de meeste hiervan zijn gevestigd in de Verenigde Staten. Na de Verenigde Staten zijn de grootste fabrikanten het Verenigd Koninkrijk, Rusland, Israel, China en Frankrijk. In totaal zijn er ongeveer duizend fabrikanten van wapens in meer dan honderd landen.

Vooral vanuit de Verenigde Staten worden grote aantallen vuurwapens geëxporteerd naar alle landen van de wereld, bijvoorbeeld voor bewapening van politie en veiligheidsdiensten. Veel vuurwapens komen in omloop als gevolg van militaire hulpacties. Landen die gesteund worden door bijvoorbeeld de Verenigde Naties krijgen vuurwapens als onderdeel van de hulpacties. Als laatste bestaan er talloze illegale fabrikanten van vuurwapens. Vuurwapens van slechte kwaliteit worden nagemaakt van het origineel.

Hoeveel geld gaat er om?
Naar schatting bedraagt de markt voor wapens, minimaal $ 400 miljard per jaar. Dit bedrag is alleen al de omzet van de honderd grootste wapenfabrikanten in de wereld. De grootste exporteur van wapens zijn de Verenigde Staten. De wereldwijde omzet voor handvuurwapens is zo’n $ 9 miljard, dit is alleen het ‘officiële’ cijfer. Daarnaast is een enorme sociale kostenpost als gevolg van wapenbestrijding, wetgeving en handhaving, opsporing, rechtspraak, medische kosten voor slachtoffers et cetera.

Wetgeving
Wij willen het afschaffen en verbieden van vuurwapens, behalve voor het wereldleger. Praktisch betekent dit dat productie, verkoop en bezit van vuurwapens verboden wordt. Dit zelfde geldt voor munitie. Dit, omdat een vuurwapen vaak tientallen jaren in bezit van een persoon is, maar munitie een veel grotere omloopsnelheid heeft. Als we van vuurwapens af willen moeten we dus vooral de munitie aanpakken.

Wereldleger
Alleen het wereldleger heeft het recht vuurwapens te gebruiken. Het bezit van vuurwapens in de rest van de wereld is verboden, zelfs voor lokale politiehandhaving en jagers. Wanneer lokale partijen geen toegang meer hebben tot wapens, kunnen ze gedwongen worden om over oplossingen te onderhandelen. De eindeloze cirkel van geweld, reactie, geweld, reactie wordt dan gestopt.

Een wereldwijd verbod wordt ingesteld op productie, export, import, verkoop en bezit van vuurwapens, zowel voor landen, organisaties als voor burgers. Koppel dit aan een wereldwijd programma om tegen vergoeding vuurwapens in te leveren. Alleen het wereldwijde leger heeft het recht vuurwapens te bezitten en gebruiken.

Verdragen mensenrechten
Wereldwijd bestaan ongeveer honderd mensenrechten, vervat in internationale verdragen. De meeste zijn van oorsprong westerse rechten die vanaf de zeventiende eeuw zijn geformuleerd. Er zijn drie categorieen mensenrechten. Soms kunnen mensenrechten met elkaar botsen. Bijvoorbeeld in de eerste en tweede categorie bestaat er een spanningsveld tussen het recht op openbaarheid van rechtspraak en het recht op privacy. Vrijheid van godsdienst kan botsen met vrijheid van schoolkeuze of het recht op vrijwaring van discriminatie. In deze gevallen moet een rechter uitsluitsel geven.

Mensenrechten zijn de basis voor iedere democratie en (vooral de klassieke grondrechten) worden opgenomen in de grondwet van een land of staat. Een aantal mensenrechten is in 2015 door de Verenigde Naties geformuleerd in Sustainable Development Goals (SDG’s). De SDG’s zijn:

1/3 De eerste categorie: Klassieke grondrechten

Dit is de oudste categorie en bestaat uit:
• Vrijheidsrechten zoals vrijheid van meningsuiting, vrijheid van godsdienst, vrijheid om te reizen.

• Integriteitrechten zoals het recht op geen marteling en het recht op leven.

• Participatierechten zoals deelname aan bestuur.

• Rechten van gevangenen.

• Rechten van vrouwen (Sustainable Development Goal 5 (SDG5)), kinderen, minderheden en inheemse volken.

• Rechten van vreemdelingen en vluchtelingen.

Het recht op vrijheid van meningsuiting is beperkt in die zin dat bijvoorbeeld het oproepen tot racisme, haatspraak of propaganda om een oorlog te beginnen verboden is. Het recht op vergadering en vereniging behoort tot de klassieke grondrechten evenals het gelijkheid voor mannen en vrouwen en het recht op onafhankelijke en onpartijdige rechtspraak.

2/3 De tweede categorie: Sociaal Economische rechten

Deze rechten leggen de nadruk op sociale rechtvaardigheid. Voorbeelden zijn het recht op voedsel, inkomen en een adequate levensstandaard, het recht op bezit, onderdak en scholing (gratis en verplicht) en daarnaast het recht op vrije tijd met behoud van loon, rust, sociale zekerheid, gezondheid en medische verzorging. Ook heeft een ieder het recht te genieten van kunst en cultuur.

Deze categorie rechten werd tegelijk met de klassieke grondrechten vastgelegd in 1948 in de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens. Deze Verklaring richt zich niet alleen op staten, maar ook op het individu en organisaties. Deze groep rechten wordt ook vaak aan juridische aansprakelijkheid gekoppeld. Zo zijn er rechterlijke uitspraken rond discriminatie, het verstrekken van schoon water of medicijnen (bijvoorbeeld tegen HIV/Aids) of schadevergoeding voor diegenen die land verloren. Ook de aansprakelijkheid voor bedrijven als het gaat om schendingen van mensenrechten is steeds vaker onderwerp van rechtspraak.

3/3 De derde categorie: Collectieve rechten

Deze categorie kwam vanaf 1970 tot stand vooral gevoed door dekolonisatie. Veel Afrikaanse en Aziatische staten kregen toen het recht op zelfbeschikking, het recht op beheer van eigen grondstoffen en een eerlijke verdeling van de welvaart. De collectieve rechten zijn niet opgenomen in de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens.

Kritiek
Op een aantal gebieden zijn nog geen mensenrechten geformuleerd. Eén hiervan is de doodstraf. Andere ontbrekende gebieden zijn de vrijheid van drukpers, vrijheid van wetenschappelijk onderzoek, het stakingsrecht, het recht op een eigen taal en naam, het individueel klachtrecht. Ook ontbreekt de bescherming van vrouwen tegen geweld en de bescherming van kinderen tegen kinderarbeid.
Er is meer kritiek op mensenrechten. Wie macht heeft, zoals een dictator, lijkt vaker weg te komen met schendingen van mensenrechten. Ook degene met veel geld bereikt vaak meer in deze wereld. Mensenrechten houden geen rekening met ongelijkheid. Is het toegestaan om te martelen om informatie over een volgende terroristische aanslag boven water te krijgen? Mensenrechten worden wel eens verward met burgerrechten. Het toekennen van rechten aan burgers van een staat of land kan ten koste gaan van rechten van statelozen of vluchtelingen. De overheid van China bijvoorbeeld is van mening dat ‘harmonie’ de voorkeur heeft boven het vastleggen van individuele rechten. Het Arabische handvest voor de mensenrechten stelt God en de Sharia (Islamitische wetgeving) boven de universele mensenrechten.

Ontkenning
Helaas zijn er nog talloze groepen en individuen die mensenrechten schendingen ontkennen. Denk bijvoorbeeld aan de Holocaust ontkenners, de ontkenners van de Armeense genocide, ontkenners van de troostmeisjes in Japan tijdens de tweede wereldoorlog, ontkenners van de hongersnood in Oekraïne in de jaren ‘30, ontkenners van de misdrijven in Tsjetsjenië gepleegd door het Russische leger in 1994 of ontkenning van de massamoorden door het Chinese leger in Tibet.

Soms is ontkenning en het opzettelijk negeren van problemen lastig uit elkaar te houden. Denk bijvoorbeeld aan de bevolkingsexplosie in Afrika, oorlogen in Kongo en Darfur, discriminatie van moslims in Westerse landen, hongersnood of klimaatverandering. Zijn dit schendingen van mensenrechten of juist niet?

Vluchtelingen
Na de eerste wereldoorlog ontstond, volgens United Nations High Commissioner for Refugees (UNHCR), het besef dat het probleem van vluchtelingen een gezamenlijk probleem is van de internationale gemeenschap. De eerste internationale afspraak rond vluchtelingen is gemaakt op de United Nations Convention van 1951. In 2018 zijn er bijna zeventig miljoen mensen op de vlucht, voornamelijk als gevolg van geweld en vervolging.

Eén op de tweehonderd kinderen is, volgens Unicef, vluchteling. Eén op de drie kinderen die niet in hun geboorteland leeft, is vluchteling. In de periode 2005 tot 2015 is het aantal kindvluchtelingen verdubbeld.

Het mogen verlaten en weer terug keren naar een land is een grondrecht voor ieder mens. Vluchtelingen mogen niet worden teruggestuurd naar een land waar ze vervolgd worden. Helaas is de verwachting dat het aantal vluchtelingen, vooral uit Afrika, de komende jaren drastisch zal toenemen, onder andere als gevolg van klimaatverandering en explosieve groei van de bevolking.
Op dit moment zijn er één komma twee miljard Afrikanen en volgens de jongste voorspellingen zal dit aantal in 2050 verdubbelen tot twee en een half miljard, maar aan het einde van deze eeuw zou dit aantal kunnen oplopen tot vier komma vier miljard. Dit feit gaat een enorme groei in vluchtelingen opleveren. Dit is een onhoudbare situatie en nog een reden om de maatregelen voorgesteld door Healthy Earth door te voeren.

Veilige gebieden zullen worden ingericht waar slachtoffers van oorlog of klimaatverandering tijdelijk kunnen leven.

Ook het basisinkomen biedt een belangrijke verbetering van mensenrechten. Ook door middel van Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen verbeteren de mensenrechten vanuit het bedrijfsleven (ontslagbescherming, recht op 20% van de winst, rechten voor flexibele krachten et cetera). Ook de acties rond milieu, klimaat en energie voor verbetering van mensenrechten.

Uniek voor de mens
In de menselijke geschiedenis heeft religie een belangrijke plaats ingenomen in het leven van mensen als het gaat om het vinden van zin in het leven. In religies probeerden mensen een gemeenschappelijk doel te vinden. Kenmerkend voor de meeste religies zijn leefregels, rituelen, symbolen, magie en verhalen. Mensen zijn de enige soort die religies kennen, voor zover we weten. Wat we wel weten is dat sommige dieren aan de dood gerelateerde rituelen hebben, zoals olifanten die overblijfselen van overleden familieleden bezoeken en liefkozen.

Religieuze gedachten werden mogelijk door het ontwikkelen van ons mensenbrein, zo’n honderd vijftig duizend jaar geleden. Met ons mensenbrein ontwikkelden we taal en begonnen we elkaar verhalen te vertellen over de fenomenen van het leven en de natuur die niet op een rationele manier konden worden verklaard. Bijvoorbeeld de dood, ziekte, extreem weer, geluk, de lucht, de zon, vriendschap, altruïsme et cetera.

Religieus geweld
Tegenwoordig bestaan ongeveer vijfendertig religies met ieder tenminste vijfhonderd duizend volgers. Als we terugkijken in de geschiedenis, kunnen we zien dat religies ons niet alleen positieve dingen hebben gebracht, zoals een sterke groepscoherentie, sociale troost en stabiliteit, regels om naar te leven en zelfvertrouwen.

Integendeel, religies werden gebruikt om mensen te veroordelen, uit te sluiten, te martelen, te onderdrukken en te vermoorden, en als argument om oorlogen te beginnen. De identificatie van mensen met hun religies werd steeds sterker en de tolerantie naar andere religies steeds zwakker. Daarom werden andere religies gezien als vijanden met talloze religieuze oorlogen als resultaat.
Religies lijken op kinderen die ruzie maken om hetzelfde stuk speelgoed. De uitgangspunten van alle religies zijn immers hetzelfde. Ook werden de religies sterker en dominanter waardoor intern misbruik zichtbaar werd. Kijk eens naar het seksueel misbruik in de Katholieke kerk. Religie is vaak misbruikt voor amorele doeleinden. In feite zijn de meeste religies gebaseerd op angst en groepsdruk. ‘Gij zult dit of dat, want anders…’. Zelfs de boeddhisten is agressie niet vreemd, kijk maar naar de gebeurtenissen in Sri Lanka en Myanmar.

Nieuwe doelen
Als reactie op de negatieve aspecten van religies lopen mensen de laatste decennia weg van hun religie, vooral in de westerse wereld. Mensen zijn op zoek gegaan naar nieuwe doelen in het leven, bijvoorbeeld in de commerciële wereld en de virtuele wereld op internet. Dit leidt weer tot tegenreacties in andere religies die soms erg sterk zijn. Deze gebeurtenissen geven aanleiding tot extremistische religieuze groeperingen die de Westerse wereld als zwak zien.

De weg vooruit is om terug te keren naar de wortels van alle religies. Godsdiensten moeten samenwerken om de oorsprong en het doel van verhalen, goden, rituelen en regels op te sporen. Alle religies, hoe tegengesteld ze nu ook lijken, komen voort uit dezelfde verhalen van onze grootouders.

De meeste religies delen dezelde overtuigingen (beliefs). Een paar voorbeelden van overtuigingen die in de meeste religies terug te vinden zijn:

1. Streef vrede en geweldloosheid na. 
2. Gelijke rechten voor alle levende wezens, dus ook voor dieren en planten. 
3. Help elkaar. 
4. Heb mededogen en respect voor jezelf en anderen. 
5. Neem verantwoordelijk voor de omgeving. 
6. Vergeef anderen.

Overheid zou moeten stumuleren dat tolerantie onderdeel wordt van elke religie. Een strikte scheiding tussen kerk en staat is een voorwaarde.

Eén voor allen
Ruim vijf miljard mensen hebben, volgens de Verenigde Naties, geen toegang tot een effectief rechtssysteem. Dat kan betekenen dat ze geen bescherming hebben tegen slechte arbeidsomstandigheden of niet doorbetaald worden bij ziekte. Dat kan ook betekenen dat ze niet beschermd zijn tegen landonteigening, criminaliteit, verkrachting of tegen criminele schuldeisers. Deze mensen hebben vaak geen officiële identiteitspapieren en blijven daardoor anoniem.

Armen, vrouwen, kinderen, mensen met een beperking en etnische minderheden hebben het vaakst te maken het ontbreken van rechtsbescherming. In een onderzoek over de hele wereld gaf de helft van de vrouwen aan het zinloos te vinden aangifte bij de politie te doen na seksuele intimidatie. In de wereld zijn naar schatting veertig miljoen slaven waarvan bijna de helft kinderen.
Bij gebrek aan een rechtssysteem kan een staat zich niet ontwikkelen, noch in economisch, noch in sociaal opzicht. Het recht op juridische bijstand is een fundamenteel recht voor iedere wereldburger.

Wetgeving
Zo’n honderd vijftig landen in de wereld hebben een Burgerlijk wetboek (civil law). Deze wetgeving komt voort uit het Romeinse Rijk en bestaat uit gecodificeerde tekst, uitgewerkt per thema. In de Middeleeuwen ontstond in Engeland de common law. Dit systeem komt vandaag voor in zo’n tachtig landen, vaak voormalige koloniën van Engeland. Gerechtelijke uitspraken in de common law worden door een ‘jury’ gedaan en vormen de basis voor wetgeving.

De derde soort, de customary law (wet van gebruiken), is in zo’n veertig landen te vinden, vooral in Afrika en Oost Azië. Dit rechtssysteem is gebaseerd op de rechten van de oorspronkelijke bevolking en is daarmee het oudste rechtssysteem. In de achtentwintig landen van de Europese Unie is naast het Burgerlijk wetboek ook het Europese Rechtssysteem van toepassing.
Naast deze belangrijkste rechtssystemen zijn er ook religieuze rechtssystemen waarvan de Islamitische wet (Sharia) de grootste is en verspreid in zo’n dertig landen. In de meeste van deze landen werkt de Islamitische wet naast een civil law, maar in landen als Saudi Arabie, Malediven en Iran is de Sharia het enige rechtssysteem.

Internationaal recht
Drie soorten internationaal recht bestaan op dit moment. Ten eerste het publiekrecht dat bijvoorbeeld handel, activiteit op zee, grensoverschrijdende criminaliteit en mensenrechten regelt. Ten tweede het privaatrecht dat de jurisdictie regelt, het grondgebied waar een rechtssysteem geldt. Tot slot is er het supranationaal recht. Dit betekent een rechtssysteem dat op meerdere landen van toepassing is.

Op dit moment is het Europees recht het enige supranationaal rechtssysteem in de wereld. Het publiekrecht is uitgewerkt in verdragen onder beheer van de Verenigde Naties op vlak van bijvoorbeeld mensenrechten, genocide, discriminatie, bescherming van oorlogsslachtoffers en gebruik van massavernietigingswapens.

Soft law
Via internationale organisaties zoals de Verenigde Naties voor mensenrechten, World Trade Organization (WTO) voor handel, het Internationaal Monetair Fonds (IMF) voor financieel beleid, de International Labour Organization (ILO) voor arbeid, de Wereld Bank voor leningen, de International Standardisation Organization (ISO) voor technische standaarden of de World Health Organization (WHO) voor gezondheid worden op specifieke gebieden normen geformuleerd die de basis voor internationale afspraken vormen.

Dit soort regels wordt wel ‘soft law’ genoemd, omdat ze afhangen van vrijwillige afspraken tussen landen en de bereidwilligheid zich aan de afspraken te houden. Handhaving van deze vrijwillige afspraken wordt wel ‘soft power’ genoemd. Deze aanpak hoeft niet verkeerd te zijn, deelname aan de afspraken is immers vrijwillig. De Sustainable Development Goals (SDG’s) die door de Verenigde Naties zijn afgesproken bijvoorbeeld, kennen een breed draagvlak. Toch horen we onze politici hier zelden over praten.

Internationale wetgeving

De bestaande internationale verdragen zijn de basis voor toekomstige internationale wetgeving. Voorbeelden van onderwerpen waar internationale regels en rechtspraak wenselijk zijn:

1. Wereldwijde regelgeving milieu en uitstoot broeikasgassen. 
2. Wereldwijde regelgeving veiligheid, gezondheid en welzijn. 
3. Wereldwijde regelgeving cyber security, data opslag en terrorisme. 
4. Wereldwijde regelgeving rondom het financiële systeem, corruptie, economie, handel, eigendomsrechten en belastingen. 
5. Wereldwijde regelgeving rond eigendom van land, water en grondstoffen. 
6. Wereldwijde regelgeving rondom onderwijs. 
7. Wereldwijde regelgeving rondom de wereldcommissie en lokale overheden. 
8. Wereldwijde regelgeving rondom gebruik van wapens, het wereldleger, terrorismebestrijding, mensenrechten en vluchtelingen. 
9. Wereldwijde regelgeving rondom gebruik van de ruimte buiten onze dampkring. 
10. Wereldwijde regelgeving rondom nieuwe technologie zoals Artificial Intelligence, robots, autonome computers et cetera.

Een eerste stap in de goede richting kan zijn het harmoniseren van wetgeving over de hele wereld, mogelijk naar voorbeeld van de Europese Unie, maar wel na een grondige evaluatie van pluspunten en verbeterpunten.

Het Parlement beslist of er voor een bepaald thema wetgeving noodzakelijk is of niet. Indien geen wetgeving noodzakelijk is kunnen internationale soft law afspraken zelf worden gemaakt door netwerken (zelfregulering). Dit gebeurt nu al. Denk bijvoorbeeld aan het Responsive Care programma waaraan de chemische industrie zich committeert, het Klimaatakkoord van Parijs, het Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen programma voor bedrijven of de ISO normen waarin technische standaarden internationaal worden uitgerold.

Vereenvoudiging van wetgeving is mogelijk door thema’s te integreren, overzicht te creëren en door resultaatgebieden vast te leggen in plaats van gedetailleerde procedures. De wereldwijde taakgroepen hebben adviesrecht rondom een thema en het wereldparlement heeft instemmingsrecht op ieder stuk geharmoniseerde wetgeving. De ultieme lakmoesproef voor een wet is deze door een niet juridisch geschoold per-soon uit te laten leggen.

Arbitrage
Rechtspraak voor de meest ernstige internationale overtredingen vindt sinds 1948 plaats door het Internationale Court of Justice. In sommige gevallen worden tijdelijke tribunalen opgericht, bijvoorbeeld na de oorlogen in Joegoslavië, Sierra Leone, Cambodja en Rwanda. Sinds 1992 is er een permanent tribunaal, het International Criminal Court (ICC) waarin achttien rechters uit verschillende landen zijn aangesteld. Ook op het vlak van internationale handel bestaan arbitrage tribunalen.

Deze aanpak van gespecialiseerde tribunalen zou uitgebreid kunnen worden naar lokaal niveau om rechtspraak te doen rondom nieuwe internationale wetgeving. Een tribunaal kan uitspraak doen over een kwestie, maar ook zorgen voor mediation. Mediation is het bij elkaar brengen van partijen om in onderling overleg een oplossing te vinden.

Allen voor één
Er zou één mondiaal wetgevingssysteem (wereldleiding) en één mondiaal rechtssysteem moeten zijn waar alle wereldburgers aanspraak op kunnen maken. Globalisering houdt zich immers niet aan grenzen. Het rechtssysteem moet onafhankelijk blijven van de politiek. Politici mogen het systeem niet bekritiseren, maar moeten het belang van scheiding tussen wetgevende en rechterlijke macht promoten. Een belangrijke taak voor de lokale overheid is stimuleren en handhaven van de internationale wetgeving.

Strafrecht
Tot slot de straffen die we misdadigers opleggen, ook deze zijn aan herziening toe. Een one size fits all aanpak, door iedereen in de gevangenis te gooien, lijkt niet echt effectief. In Amerika loopt het helemaal los, 25% van alle gevangenen in de hele wereld zitten in Amerika in de gevangenis. Door toepassing van nieuwe technologie zoals neuropsychologie of gentechnologie kan een behandeling veel meer op maat worden aangeboden zodat de kans op herhaling of terugval kleiner wordt.

Of mensen worden verbannen naar eilanden waar herhaling van hun misdaad niet mogelijk is.

Wetten
Van de wetten en de bijbehorende arresten moet een versie komen, die zo is geschreven dat iedereen het kan lezen en begrijpen.

Deel op facebook !